Ο Πολιτικός
Εκατό χρόνια συμπληρώθηκαν από την γέννηση του Α. Παπανδρέου στις 05 Φεβρουαρίου 1919. Το κίνημα που ίδρυσε, το ΠΑΣΟΚ, και τα στελέχη του, με δηλώσεις, δελτία τύπου και ομιλίες- εκδηλώσεις έβγαλε την υποχρέωση όπως λέει ο σοφός λαός.
Ο Δημήτρης Κρεμαστινός σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη στο κανάλι της βουλής, μίλησε και είπε όσα έπρεπε να πει. Αν αποκάλυπτε τους τελευταίους διαλόγους με τον Α.Παπανδρέου, σήμερα πολλοί από τους πρωταγωνιστές του ΠΑΣΟΚ, του ΚΙΝΑΛ θα είχαν χάσει τον ύπνο τους ή θα έτρεχαν να κρυφτούν.
Ο Δημήτρης Κρεμαστινός μίλησε και για την μοναξιά του ηγέτη,όταν πρωτοχρονιά του 1996,τον ρώτησε που είναι οι φίλοι και σύντροφοι μου; Ο γιατρός του είπε ψέματα. Είναι όλοι κάτω στο ισόγειο και τους διαδρόμους του Ωνασείου.Δεν τους αφήνουν να ανέβουν για την δική σου προστασία από τα μικρόβια.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου καθηγητής σε 20 τουλάχιστον πανεπιστήμια σε Αμερική και Ευρώπη,δεν καλέστηκε ποτέ από κανένα ελληνικό πανεπιστήμιο για μια διάλεξη.
Τα εκατομμύρια των φίλων και ψηφοφόρων του Ανδρέα, θυμούνται με νοσταλγία, την ευγένεια του, το καθαρό του μυαλό και την πολιτική του διαδρομή.
Για την ευγένεια του θα αναφέρω ένα περιστατικό από μια συνεδρίαση της κεντρικής επιτροπής, όπως την αφηγείται το μέλος της κεντρικής επιτροπής ο Γιώργος Ζουρίδης στη σελίδα του στο fb : Βρίσκομαι στο βήμα της ολομέλειας της Κεντρικής Επιτροπής και ομιλώ. Προεδρεύει ο Γιώργος Γεννηματάς. Ανοίγει η πόρτα και μπαίνει καθυστερημένα ο Ανδρέας συνοδευόμενος από την Δήμητρα και τους φρουρούς του.
Ο Γεννηματάς σε συγχορδία με την Μελίνα με καλούν χαμηλόφωνα να εγκαταλείψω το βήμα! “Κάτσε κάτω Ζουρίδη ήρθε ο Πρόεδρος, κάτσε κάτω!” Μα δεν τελείωσα την ομιλία μου τους απαντώ. Βλέπω τον Λαλιώτη να με κοιτά λοξά και ηδονίζομαι.
Μένω ακίνητος στο βήμα και με απέραντη γλυκύτητα ο Πρόεδρος πλησιάζοντας λέει στον Γεννηματά το αυταπόδεικτο: “Γιώργο άσε τον σύντροφο να ολοκληρώσει “και μου χαμογελά καλοσυνάτα!! Ένα ακόμα μικρό μάθημα δημοκρατίας από ένα ηγέτη προς ένα “ασήμαντο σύντροφο” του καθοδηγητικού οργάνου. Του ανταπόδωσα με ευγένεια και σεβασμό το χαμόγελο και προχώρησα την ομιλία μου! Και αργότερα σκέφτηκα: “Έτσι φέρονται οι ηγέτες. Σαν τον Ανδρέα!!”
Λίγα λόγια για τις κινητοποιήσεις των αγροτών.
Είκοσι τρία χρόνια έχουν περάσει από το 1996 (μια γενιά στους δρόμους) και τα προβλήματα του αγροτικού κόσμου παραμένουν άλυτα. Προβλήματα που δεν αφορούν απλώς την πρόσκαιρη βελτίωση των αγροτικών εισοδημάτων και τον γόρδιο δεσμό (φορολογία, ασφαλιστικό),αλλά την ίδια την ύπαρξη της αγροτικής οικογένειας.
Η πολιτική των καλών προθέσεων του πολιτικού προσωπικού της Αθήνας και οι ανώριμοι και επαρχιώτικοι διάλογοι των βουλευτών με τους αγρότες δεν οδήγησαν πουθενά.
Τα κίνημα των αγροτών θα τα καταφέρει αν αναζητήσει νέες συμμαχίες, με όλες τις επαγγελματικές ομάδες και κοινωνικές τάξεις σε κάθε νομό.
Μια συμμαχία που θα σφυρηλατεί σε τοπικό,νομαρχιακό και περιφερειακό επίπεδο, σχέσεις αλληλεγγύης, ενότητας και ανάδειξης μιας νέας αγροτικής περιφερειακής συνείδησης.
Οι υποψήφιοι δήμαρχοι και περιφερειάρχες πέρα από τα ευχολόγια, τους αγροτικούς δρόμους, τα ψηφίσματα και τα μισόλογα, για τοπική ανάπτυξη και οικονομική αυτοδυναμία, καλό είναι να καταθέτουν ιδέες και σχέδια για την επόμενη μέρα της αγροτικής, διατροφικής, γαστρονομικής Κορινθίας και Πελοποννήσου .
Περιμένουμε το επόμενο διάστημα μέχρι τις εκλογές να ακούσουμε προτάσεις υλοποιήσιμες.
