ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΜΑΣ
Αν υπάρχει μια ηλικία που ο άνδρας πρέπει να ενδιαφερθεί για τα κοινά της πόλης του, αυτή είναι, μάλλον, εκεί γύρω στα 40. Κι αυτό, διότι, μέχρι τότε, σίγουρα θα έχει αναλάβει και θα ανταποκριθεί σε (κάποιες έστω) υποχρεώσεις απέναντι στον εαυτό του, στην οικογένειά του, στην κοινωνία και στην πατρίδα του. Θα μπορεί, με άλλα λόγια, να κριθεί για τον τρόπο που διοίκησε τον εαυτό του, για την επάρκεια με την οποία ανταποκρίθηκε στις υποχρεώσεις του, για την επιτυχία που είχε στην εργασία του και, εν τέλει, για το εάν είναι ικανός να προσφέρει πλέον από μια δημόσια θέση.
Αυτού του άνδρα την πορεία έρχεσαι να ανασχέσεις εσύ 70χρόνε κομματάρχη της πόλης μας.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, είσαι σήμερα 70 χρόνων κι αυτό κατ’ αρχάς δεν είναι κακό, ίσα ίσα θα έλεγα ότι ένας άλλος… άνδρας της ηλικίας σου, θα μπορούσε να προσφέρει πάρα πολλά στην πόλη μας, εσύ όμως όχι.
Είσαι τώρα 70 χρόνων, που σημαίνει ότι στα 20 τέλειωνες το σχολείο την περίοδο της Χούντας και μέχρι τα 50 σου, το 2000, ήδη είχες αλλάξει μια φορά την Ελλάδα το 1981, είχες φέρει (νέο)φιλελεύθερο αέρα… το 1991 και την είχες εκσυγχρονίσει μέχρι το 2000. Αλλά, τελικώς, αγαπητέ κομματάρχη, δεν κατάφερες τίποτε περισσότερο από το να την πτωχεύσεις στα 60 σου… Το κυριότερο, όμως, είναι ότι ζητάς πια να την σώσεις στα 70 σου.
Τι κατάφερες, αλήθεια, αγαπητέ 70χρόνε κομματάρχη;
Σίγουρα είχες μια κάποια επιτυχία στον στενό οικογενειακό και συγγενικό κύκλο σου, όλο και κάποιους συγγενείς σου θα έχεις τακτοποιήσει και η δουλίτσα σου σίγουρα θα πήγε αξιοσημείωτα καλά, αφού, αν υποθέσουμε ότι είσαι δημόσιος υπάλληλος, έζησες την εποχή των παχιών αγελάδων, αν πάλι είχες κάποια δουλίτσα στον ιδιωτικό τομέα, σίγουρα θα άνθισε με την εκμετάλλευση των… γνωριμιών σου. Κι αν έκανες και μια στοιχειωδώς καλή διαχείριση, θα έχεις κι ένα κομπόδεμα για τα γεράματα…
Αλλά, βέβαια, να αποτραβηχτείς από τα κοινά ούτε λόγος,… είναι τέτοιος ο οίστρος και η διάθεσή σου για προσφορά, που μαθαίνω ότι, με δυνάμεις και αντοχές εφήβου,… ετοιμάζεσαι να κατέλθεις στις προσεχείς αυτοδιοικητικές εκλογές.
Και σε ρωτάω, το παιδί σου δεν το σκέφτεσαι; Τέτοια αναλγησία; Πότε θα προλάβει το παιδί σου να κληρονομήσει τους σταυρούς σου; Δεν πρέπει να το βοηθήσεις το παιδί, που είναι 40 χρόνων, να βρει κι αυτό μια δουλεία; Βέβαια, θα μου πεις, ο πολιτικός πρέπει να θέτει πάνω ακόμη κι από το καλό του παιδιού του το κάλο του τόπου του, τον όποιο πρέπει να (ξανα)σώσει.
Αγαπητέ 70χρόνε κομματάρχη, εγώ θα σου πρότεινα να μας σώσεις από τη σωτηρία σου…
Κι εδώ, αν μου επιτρέπεις, θα σε απογοητεύσω λίγο. Τι κατάφερες αγαπητέ 70χρόνε κομματάρχη, εκτός από το να επιβιώνεις πολιτικά, περνώντας από συνδυασμό σε συνδυασμό; Τίποτα δεν κατάφερες αγαπητέ, εννοώ για τους άλλους, γιατί για’ σένα κατάφερες πολλά, μην μπερδεύεσαι… Δες λίγο την πόλη σου με τα μάτια του επισκέπτη, σου αρέσει, σε ικανοποιεί το θέαμα; Και μην μου πεις ότι κάτι έκανες,… αλίμονο, δηλαδή, να μην είχες κάνει και τίποτα… Αγαπητέ μου, θα κριθείς γι’ αυτά που δεν έκανες, ενώ όφειλες και μπορούσες, αλλά και για τον τρόπο, τον χρόνο, το κόστος… και την αισθητική όλων όσα έκανες. Με αυτό το μέτρο, όμως, έχεις παταγωδώς αποτύχει.
Εγώ λέω, λοιπόν, αγαπητέ 70χρόνε κομματάρχη, ότι στις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές ήρθε η ώρα μείνεις στο σπίτι σου, όχι ο οποιοσδήποτε 70χρόνος, εσύ μόνο. Γέρασες αγαπητέ μου, κουράστηκες και κούρασες, άσε την πόλη στα παιδιά σου, που αν δεν είναι και βιολογικά παιδία σου ακόμη καλύτερα.
Άσε τους νέους ανθρώπους, όλων των ηλικιών, να δοκιμάσουν τις ιδέες τους, άφησέ τους να προσφέρουν τώρα που οι αγελάδες είναι ισχνές και το ενδιαφέρον για τα κοινά δείχνει να είναι ανιδιοτελές, άφησέ τους να αλλάξουν την αισθητική της πόλης μας, άφησέ τους να σε μάθουν να βλέπει κι εσύ με άλλο μάτι τον κόσμο και τα πράγματα.
Κανείς δεν θα σε ξεχάσει αγαπητέ 70χρόνε κομματάρχη, αρκεί να μην κατέλθεις και στις προσεχείς εκλογές.
Με εκτίμηση,
Ο Κανένας (ψηφοφόρος σου)
