Οι επιχειρηματίες της Κορίνθου, παλιά μέχρι και πριν λίγα χρόνια, θεωρούσαν αυτονόητο να τσαλακώνονται όταν χρειαζόταν για να βοηθήσουν την πόλη, όταν και όπως το ζητούσαν οι φορείς της.
Δεν δίσταζαν να βάλουν το χέρι στην τσέπη για να ενισχύσουν προσπάθειες, δεν δίσταζαν να μπούν μπροστά οι ίδιοι σε προσπάθειες, χωρίς να περιμένουν ανταπόδοση.
Το έκαναν απλά γιατί θρωρούσαν την συμμετοχή και την συνδρομή τους υποχρέωση στην πόλη.
Οι νέοι σήμερα επιχειρηματίες και δεν φταίει για αυτό η κρίση, αντίθετα απο τους παλαιότερους, απέχουν και η μόνη τους ερώτηση είναι: “Εγώ τι θα κερδίσω;”
Η αλλαγή αυτή στην νοοτροπία και συμπεριφορά δεν είναι τυχαία και έχει πολλές εξηγήσεις.
Γιατί πρέπει να κερδίζεις βοηθώντας την πόλη σου;
Γιατί η επιστροφή στην κοινωνία της υπεραξίας που αυτή παράγει στην επιχείρηση σου, να μην είναι ένα πατριωτικό καθήκον;
Αλλαξαν οι εποχές και διαλύθηκε είναι αλήθεια η κοινωνία και η επιχειρηματικότητα αλλά άλλαξε μέσα στ λίγα χρόνια και η πανάρχαιο Ελληνικό καθήκον της προσφοράς;
Ολα τα μικρά και μεγάλα θαύματα που έχει πετύχει ο Ελληνισμός, οφείλονται στην ενότητα, στις ικανότητες της φυλής αλλά κύρια οφείλονται στο αίσθημα του καθήκοντος που είχαν οι οικονομικά εύποροι να κτίζουν τείχη. πλοία, να δημιουργούν θεσμούς και να προσφέρουν στην πόλη τους.
Ούτε στην Τουρκοκρατία δεν διαταράχθηκε αυτό.
Σήμερα όμως το βλέπουμε πιο καθαρά απο ποτέ, οι νέοι επιχειρηματίες να περιμένουν απο την πόλη να τους προσφέρει και άλλες ευκαιρίες για κερδοφορία, χωρίς να θεωρούν υποχρέωση να βοηθούν την κοινωνία όπως έκαναν οι πατεράδες τους μέχρι και πρόσφατα.
Υπάρχουν βέβαια και εξαιρέσεις αλλά και δεν επαρκούν και δεν αλλάζουν την εικόνα.
Απεναντίας δείχνουν πιο καθαρά το πρόβλημα που είναι βαθειά πολιτισμικό.
Ιούλιος 2017
Street Life
