Αφού ξετίναξαν τις οικονομίες των αγροτών της Πελοποννήσου και της Στ. Ελλάδας υποσχόμενοι χρυσοφόρες επενδύσεις, τώρα επιζητούν συμφωνίες ρύθμισης των υπέρογκων οφειλών, αφήνοντας απλήρωτους εργαζομένους, ασφαλιστικά ταμεία και Δημόσιο
Στην αίθουσα του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Κορίνθου προσγειώθηκε ανώμαλα αυτή την εβδομάδα το Καζίνο Λουτρακίου. Τα λαμπερά φώτα, η χλιδή στις αχανείς αίθουσες με τα τυχερά παιχνίδια και τα φιλόδοξα σχέδια για κερδοφόρες επενδύσεις ανήκουν οριστικά στο παρελθόν.
Το Καζίνο Λουτρακίου προσπαθεί να εξηγήσει στους δικαστές πώς η μπίλια δεν έκατσε καλά και βρέθηκε να χρωστά στους εργαζομένους, στο Δημόσιο, στα ασφαλιστικά ταμεία και στις τράπεζες δεκάδες εκατομμύρια ευρώ.
«Αναληθή και ανυπόστατα», χαρακτήρισε στέλεχος του καζίνο τα δημοσιεύματα για αίτηση υπαγωγής της επιχείρησης στο άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα. «Δεν ζητάμε προστασία από τους πιστωτές, έχουμε έρθει σε συμφωνία μαζί τους», υποστήριξε στέλεχος του Καζίνο Λουτρακίου και πρόσθεσε πως έχει υποβληθεί στη Δικαιοσύνη αίτημα έγκρισης της συμφωνίας ρύθμισης των οφειλών.
Οπως ορίζει η νομοθεσία για τα καζίνο, «ο κάτοχος της άδειας κηρύσσεται
έκπτωτος και ανακαλείται οριστικά η άδεια λειτουργίας της επιχείρησης
καζίνο» για την «πέραν των δέκα ημερών υπαίτια καθυστέρηση περί την
εμπρόθεσμη καταβολή οικονομικών υποχρεώσεων υπέρ ΕΟΤ, Δημοσίου κ.λπ.».
Με απλά λόγια, η εποπτεύουσα αρχή των καζίνο και το υπουργείο
Οικονομικών θα έπρεπε να ανακαλέσουν την άδεια λειτουργίας του Καζίνο
Λουτρακίου, καθώς χρωστά στο Δημόσιο 25.225.286,72 ευρώ. Ενας ιδιώτης θα
αντιμετώπιζε κατασχέσεις και η Αστυνομία θα πήγαινε στο σπίτι του να
τον συλλάβει αν χρωστούσε στο Δημόσιο 25.225.286,72 ευρώ. Με το Καζίνο
Λουτρακίου που χρωστά αυτό το ποσό ασχολούνται οι εισπρακτικοί
μηχανισμοί;
Πολύ περισσότερο, η Ρυθμιστική Αρχή Τυχερών Παιγνίων, η οποία έχει την
ευθύνη ελέγχου των καζίνο και δεν έχει προς το παρόν ενεργοποιηθεί για
να διασφαλίσει τα έσοδα του Δημοσίου από το Λουτράκι, θα πρέπει να
κινηθεί ώστε να εξασφαλίσουν τουλάχιστον οι εργαζόμενοι τα χρήματα από
τους μισθούς τους. Δεν είναι δυνατόν σε ένα καζίνο οι εργαζόμενοι που
βλέπουν κάθε βράδυ τον τζίρο της επιχείρησης να περνά από τα χέρια τους
να μην πληρώνονται και το καζίνο να ζητά συμφωνία πιστωτών για τα 1,77
εκατ. ευρώ που τους οφείλει. Στη χειρότερη περίπτωση, κατά την οποία το
καζίνο δεν θα είναι πλέον βιώσιμο, η Αρχή οφείλει και πρέπει να
φροντίσει να διασφαλιστούν οι αποζημιώσεις των εργαζομένων.
ΠΡΟΣΟΧΗ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ 2013
ΣΗΜΕΡΑ ΤΑ ΝΟΥΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ
Σοβαρές αμφιβολίες
«Αναληθή», χαρακτηρίζει το Καζίνο Λουτρακίου τα περί υπαγωγής στο άρθρο
99, αλλά τα όσα ακούστηκαν την περασμένη Τετάρτη στην αίθουσα του
Πολυμελούς Πρωτοδικείου Κορίνθου δημιουργούν σοβαρές αμφιβολίες και
πολλά ερωτήματα. Καταρχήν η «συμφωνία πιστωτών», την οποία επικαλείται
το Καζίνο Λουτρακίου, φαίνεται να έχει γίνει με… τον εαυτό της! Πώς
αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί ότι η κοινοπραξία που είναι ιδιοκτήτης του
καζίνο (και στην οποία μετέχουν δύο εταίροι, ο Δήμος Λουτρακίου και η
Club Hotel Loutraki Α.Ε.) εμφανίζει ως συμβαλλόμενη πιστώτρια την Club
Hotel Loutraki Α.Ε.; Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν στο δικαστήριο όπου
συζητήθηκε η υπόθεση παραβρέθηκε εκπρόσωπος του Δήμου Λουτρακίου, ο
οποίος δεν συμφώνησε με την αίτηση του καζίνο και ζήτησε χρόνο για να
κατανοήσει πλήρως όλες τις πτυχές της υπόθεσης, αμφισβητώντας την οφειλή
του καζίνο προς την εταιρεία Club Hotel Loutraki A.E.;
Το να υπαχθεί κάποια επιχείρηση στο άρθρο 99 δεν είναι απλή υπόθεση. Από τις περίπου 1.100 αιτήσεις, μόνο διψήφιος αριθμός έχει γίνει δεκτός από τα δικαστήρια. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι πρόσφατα η σχετική αίτηση του Καζίνο Ρίου απορρίφθηκε. Το Καζίνο Λουτρακίου στη συμφωνία πιστωτών που παρουσίασε στο δικαστήριο για έγκριση, παρουσίασε ως συμβαλλόμενη πιστώτρια τη μέτοχό της Club Hotel Loutraki Α.Ε. Οι απαιτήσεις της εταιρείας μετόχου από το καζίνο, όπως αναφέρεται στην αίτηση, ανέρχονταν στις 31-7-2013 σε 46.909.341,08 ευρώ.
Πως γίνεται η βασική μέτοχος της Καζίνο Λουτρακίου να έχει απαιτήσεις 46,9 εκατ. από αυτό; Μήπως οι απαιτήσεις είναι μερίσματα που δεν εισπράχθηκαν και εκκρεμούν; Απαιτήσεις που εμφανίζονται τώρα προκειμένου να δικαιολογηθεί η ύπαρξη συμφωνίας με τους πιστωτές ώστε να νομιμοποιηθούν οι μη πληρωμές προς τους εργαζομένους, τα ασφαλιστικά ταμεία και το Δημόσιο;
Μήπως έχουμε μια εξόφθαλμη περίπτωση τύπου «Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει»; Είναι θεμιτό μια πολυδιαφημισμένη ισραηλινών συμφερόντων επένδυση, έχοντας εισπράξει τόσα χρόνια μερίσματα, να ζητά τώρα από τη Δικαιοσύνη μια συμφωνία που παγώνει τις οφειλές της από τους μισθούς των εργαζομένων, τις ασφαλιστικές εισφορές κ.λπ.;
