Γράφει ο Ντίνος Παπαντωνίου 
Σαράντα χρόνια έχουν περάσει και το πλειοψηφικό δημαρχοκεντρικό σύστημα εξουσίας με την μία ή την άλλη μορφή, έχει ριζώσει για τα καλά. «Η Δημοκρατία στα καλύτερά της». Όλο το σενάριο της τετραετίας παιζόταν σε επεισόδια στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου.
Η δημοκρατία του λόγου, στην αγορά του δήμου τις περισσότερες φορές ήταν είδος προς εξαφάνιση. Ατάκες, οχλαγωγία, προβολή του εγώ. Πολλές ανεξαρτητοποιήσεις με αιχμηρά σχόλια εκατέρωθεν.
Αλήθεια πόσες γενικές συνελεύσεις κατοίκων στις δημοτικές ενότητες έγιναν τα τελευταία χρόνια;
Η Αρχαία Κόρινθος, πόσες φορές είχε την τιμή να φιλοξενήσει το δημοτικό συμβούλιο Κορινθίων;
Το Κορινθιακό κιονόκρανο το βρίσκουμε παντού εκτός από την πρωτεύουσα του νομού με εξαίρεση την Εθνική τράπεζα, στο κέντρο της πόλης.
Πόσες φορές στο δημοτικό συμβούλιο συζήτησαν για τα Κορινθιακά προϊόντα με τους αγρότες, τους συλλόγους και τις ενώσεις αγροτών;
Σε ποιο δημοτικό κατάστημα ή κτίριο της αυτοδιοίκησης θα δούμε ένα χάρτη με τα προϊόντα της Κορινθιακής γης;
Αλήθεια στην ερώτηση πόσο λάδι, κρασί, φρούτα παράγει αυτός ο ευλογημένος τόπος μπορούν να απαντήσουν;
Αλήθεια πόσοι Δήμαρχοι ή υποψήφιοι γνωρίζουν τις επιχειρήσεις που έχουν έδρα στον Δήμο Κορινθίων;
Πόσες φορές συνεδρίασαν τα δημοτικά συμβούλια ή έγιναν ημερίδες σε συνεργασία με το εμπορικό επιμελητήριο και εκπροσώπους παραγωγικών μονάδων;
Αν θέλουμε η τοπική αυτοδιοίκηση να παίξει έναν καθοριστικό ρόλο τα επόμενα χρόνια, θα το πετύχουμε με την επιστροφή στην ενεργό συμμετοχή της κοινωνίας και των πολιτών, στην αλλαγή του τρόπου αυτό-διοίκησης, η οποία πλαισιώνεται από μία έντονη αίσθηση ευθύνης σε τοπικό επίπεδο.
