Οι Έλληνες καπετάνιοι επιχείρησαν χωρίς επιτυχία, στις 4 Δεκεμβρίου 1821 να καταλάβουν το Ναύπλιο. Στη συνέχεια, έστρεψαν τις προσπάθειες τους στην κατάληψη τού κάστρου πού βρισκόταν στην Ακροκόρινθο. Οι οκτακόσιοι περίπου κλεισμένοι Τούρκοι δεν παραδίδονταν στον Νικόλαο Σολιώτη πού ήταν ο αρχηγός τής πολιορκίας. Τo γενικό πρόσταγμα το είχε η δυναμική μητέρα τού Κιαμίλ Νουρή Χανούμ, η οποία προσπαθούσε να επικοινωνήσει και με τον γιο της κρυφά για να τη συμβουλέψει τι να κάνει. Εν τω μεταξύ, η έλλειψη τροφίμων, οι επιδημίες και η αιχμαλωσία τού Κιαμίλ μπέη μετά από την πτώση τής Τριπολιτσάς, είχαν δυσμενή επίδραση στο ηθικό των μουσουλμάνων πού ήταν κλεισμένοι στο κάστρο.
Στόν Κιαμίλ μπέη, πού ήταν από τούς πλουσιότερους αγάδες τού Μοριά, με τσιφλίκια στην Κόρινθο, τη Νεμέα, τη Στυμφαλία, την Αργολίδα και την Μαντίνεια, οι Έλληνες είχαν φερθεί με μεγάλη ευγένεια, αποσκοπώντας βέβαια στα πλούτη του, τα οποία τα είχαν και απόλυτη ανάγκη για τα έξοδα τού πολέμου. Ο Κιαμίλ μπέης όμως αρνείτο πεισματικά να αποκαλύψει πού είχε κρυμμένους τούς αμύθητους θησαυρούς του, με συνέπεια να αλλάξει η διάθεση εναντίον του, να γίνει πιο εχθρική και να εκτελεστούν ακόμα και συγγενείς του.
” Έτσι οι πολιτικοί επήγαν εις την Πιάδα (Επίδαυρο), και αρχίνησαν να κάμουν τούς νόμους, και οι στρατιωτικοί επήγαμεν εις την Κόρινθο. Ο Γιατράκος επήρε τον Κιαμήλ μπέη και είκοσι ζορμπάδες Λεονταρίτες και Τριπολιτσιώτες. Ο Υψηλάντης, ο Αναγνωσταράς, ήτον όλοι εκεί, και ο Γιατράκος με τούς Τούρκους επήγε εις τα Εξαμίλια, και τα άλλα στρατεύματα επήγαν μέσα εις την χώρα στην Κόρινθο και επολιορκούσαν το κάστρο. Μία ημέρα σηκώθηκα και επήγα εις τα Εξαμίλια και ηύρηκα τον Κιαμήλμπεη, δια να γράψει ένα γράμμα εις τον επίτροπο του και εις την γυναίκα του να παραδώσει το κάστρο. Ή εκείνος δεν έγραφε καθώς έπρεπε, ή εκείνοι δεν τον ήκουσαν, δεν επαράδωσαν τό κάστρο. Εγώ τού έκαμα χίλιους φόβους, πλήν εστάθη αδύνατο.
Στην Κόρινθο εσκότωσε το στράτευμα είκοσι Τούρκους. Ήτον μερικοί Λαλαίοι μέσα και Αρβανίτες, και έβαλα τον Καραχάλιο και τούς ομίλησε μια και δυο δια να παραδοθούν, και εκείνοι του έλεγον σήμερον και αύριο, καί επέρασαν είκοσι ημέρες, διατί εκαρτέρευαν μεντάτι (ενισχύσεις) από τον Ομέρ Βρυώνη, οπού ήτον εις την Ανατολικήν Ελλάδα. Επήγαιναν από τούς Κορινθινούς και τούς έλεγαν: “Μην παραδίδεσθε εις τόν Κολοκοτρώνη, διατί σας έρχεται μεντάτι”, και ο σκοπός τούς ήτον να φύγομεν ημείς, και τότε να μείνουν μονάχοι να πάρουν τα λάφυρα, και ο φθόνος ήτον ακόμη. (Οι πρόκριτοι επ’ ουδενί δεν ήθελαν να παραδίδονται τα κάστρα στον Κολοκοτρώνη και τελείως προδοτικά συμβούλευαν τους Τούρκους να κρατήσουν κι άλλο).
Εβγήκαν και ομιλήσαμεν, τούς είπα να παραδώσουν το κάστρο και τα άρματά τους, και να πάρουν δύο φορεσιές (σκουτιά), και να τούς βαρκάρουμε, να τούς περάσουμε εις την Ρούμελη, άλλοι εις το Γαλαξίδι και άλλοι κατά τα Σάλωνα, και μ’ αποκρίθηκαν ότι: “Να πάμε απάνω να ειπούμε και των άλλων και σάς στέλνουμε απόκριση “.
Ο κατής έκαμε λόγον και τούς όρκωσε εις την πίστι τους· να μην κρύψουν κανένα άρμα, αλλά να τα δώσουν όλα. Και έτσι εξαρματώθηκαν όλοι και τα έβαλαν εις ένα σπίτι. Στην συνέλευσιν, αφού ήκουσαν ότι ζητούν να παραδοθούν οι Τούρκοι, εστείλαμε να ελθούν και πέντε έξη πολιτικοί, να παρασταθούν εις τα λάφυρα, και να βγάλουμε και τού Έθνους. (Εννοεί τα λάφυρα που θα πήγαιναν στο Δημόσιο Ταμείο).
Σαν έβαλα τούς τριάντα ανθρώπους μέσα και εξαρμάτωσαν τούς Τούρκους, μου ομίλησαν, ότι τα έκαμαν όλα. Τότε έδωσα είδησιν εις τούς απεσταλμένους τής συνελεύσεως και επήρα τρακόσιους από τα διάφορα σώματα, και επήγα εις την πόρτα, και εσταύρωσα με μία σημαία ελληνική την πόρτα και έπειτα τούς έμβασα μέσα και έβαλα αυτήν την σημαία απάνου εις το κάστρο.»
”Απομνημονεύματα Κολοκοτρώνη ”
Σύμφωνα με την αφήγηση τού Γέρου τού Μοριά, αφού συγκεντρώθηκαν άνδρες από διάφορα στρατιωτικά σώματα με τη συνοδεία τού επισκόπου Δαμαλών Ιωνά, τού Φωτάκου, του Πετμεζά και άλλων, έφτασε και ο ίδιος στη μεσημβρινή πύλη τής Ακροκορίνθου. Εκεί τον υποδέχτηκαν οι Τούρκοι αγάδες με επικεφαλής το φρούραρχο Ασλάν Μπέη, πού τού παρέδωσε τα κλειδιά τού κάστρου και τον χαιρέτισε με την φράση: “Χαλάλι σας! Χαλάλι σας!”. Ο Κολοκοτρώνης σταύρωσε τρεις φορές το πάνω μέρος τής πύλης με την Ελληνική σημαία και βροντοφώναξε:
