Το μεγαλύτερο και σπουδαιότερο ελληνικό φεστιβάλ ανακοίνωσε χτες το πρόγραμμά του κι εμείς κάναμε μία πρώτη επιλογή μικρών και μεγάλων παραστάσεων, συναυλιών και δρώμενων που θα σας προτείναμε να μη χάσετε. Ας μην ξεχνάμε ότι το Φεστιβάλ Αθηνών- Επιδαύρου είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα φεστιβάλ του κόσμου με κορωνίδα τις εκδηλώσεις στα αρχαία θέατρα της Επιδαύρου και το Ωδείο Ηρώδου του Αττικού.
3 βράδια στην Επίδαυρο
* Το Εθνικό θέατρο αναθέτει σε τρεις γυναίκες να σκηνοθετήσουν την Ορέστεια του Αισχύλου σε μία ενιαία παράσταση! Αγαμέμνων από την Ιώ Βουλγαράκη, Χοηφόροι από την Λίλλυ Μελεμέ και Ευμενίδες από την Γεωργία Μαυραγάνη. Παίζουν μεταξύ άλλων Ιερώνυμος Καλετσάνος, Μαρία Κίτσου, Φιλαρέτη Κομνηνού, Γιάννης Νιάρρος, Γιάννης Νταλιάνης, Αργύρης Ξάφης, Θέμης Πάνου, Εύη Σαουλίδου, Γιώργος Χρυσοστόμου (28, 29 Ιουνίου)
- * Η Κομεντί Φρανσέζ αναθέτει στον Ίβο βον Χόβε να σκηνοθετήσει Ηλέκτρα / Ορέστη του Ευριπίδη. Για πρώτη φορά, ο πιο παλιός θίασος εν ενεργεία στον κόσμο θα παίξει στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου! Η Κομεντί Φρανσαίζ ιδρύθηκε το 1680 από τους ηθοποιούς του Μολιέρου. Ρητό της: Simul et singulis (Όλοι μαζί και ο καθένας μοναδικός). Ανυπομονούμε να δούμε την εκδοχή της τραγωδίας από τον Ίβο βαν Χόβε, ειδικά από τη στιγμή που διαβάσαμε την οπτική του για την ιστορία τους: Η Ηλέκτρα και ο Ορέστης μετατρέπονται σε άγρια ζώα. Στην πραγματικότητα δεν γνώρισαν ποτέ τον πατέρα τους, που είχε φύγει ως αρχιστράτηγος του στρατού των Αργείων στον πόλεμο της Τροίας. Η απουσία του τον καθιστά ήρωα στα μάτια τους. Η μητέρα τους, η Κλυταιμνήστρα, είναι ο εχθρός. Το σπίτι, το πεδίο της μάχης. Αποδιωγμένοι, η Ηλέκτρα και ο Ορέστης γίνονται, από παιδιά βασιλέων, πρόσφυγες στην ίδια τους την οικογένεια, στην ίδια τους την πατρίδα”. (26,27 Ιουλίου)
- * Ο Δημήτρης Καραντζάς σκηνοθετεί τις Νεφέλες του Αριστοφάνη σε μετάφραση Γιάννη Αστερή. Παίζουν μεταξύ άλλων: Γιώργος Γάλλος, Νίκος Καραθάνος, Αινείας Τσαμάτης, Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Θεοδώρα Τζήμου, Χρήστος Λούλης. (2,3 Αυγούστου)
Τεντώστε τα αυτιά σας στο Ηρώδειο
* Η Εθνική Λυρική Σκηνή παρουσιάζει τη Νόρμα του Βιντσέντζο Μπελλίνι σε μουσική διεύθυνση Γιώργου Μπαλατσινού με την υπέροχη Κάρμεν Τζανναττάζιο στον ομώνυμο ρόλο, σε σκηνοθεσία και σκηνικά των Κάρλους Παντρίσσα – Λα Φούρα ντελς Μπάους (5, 7, 9, 11 Ιουνίου)
- * Bach Project με τον μοναδικό Ιάπωνα σολίστ Yo-Yo Ma: 6 σουίτες για τσέλο του Μπαχ, χωρίς συνοδεία (30 Ιουνίου)
Dead Can Dance
- * Dead Can Dance Το πολύ αγαπημένο στο ελληνικό κοινό δίδυμο των Brendan Perry – Lisa Gerrard από την Αυστραλία θα παρουσιάσει συνθέσεις που δεν έχουν παίξει ποτέ ξανά ζωντανά στη σκηνή, αλλά και κομμάτια από τις πρώτες δεκαετίες της πορείας τους, ενώ θα εξερευνήσει τον μύθο του Διόνυσου, παρουσιάζοντας τη νέα του δουλειά, Dionysus. (3 Ιουλίου
- * Aλτσίνα του Χαίντελ από τους Μουσικούς της Καμεράτας σε σκηνοθεσία – μουσική διεύθυνση Γιώργου Πέτρου με την Μυρτώ Παπαθανασίου στον ομώνυμο ρόλο. Η μάγισσα Αλτσίνα μεταμορφώνει όσους άντρες ναυαγήσουν στο νησί της σε ζώα, αφού πρώτα τους κάνει εραστές της. Όταν ο ιππότης Ρουτζιέρο βρεθεί μπροστά της, η Αλτσίνα ανακαλύπτει τον αληθινό έρωτα. Σύντομα, όμως, η αγαπημένη τού Ρουτζιέρο, η Μπραντομάντε, φτάνει στο νησί αποφασισμένη να σώσει τον σύντροφό της από τα δίχτυα της μάγισσας. (6 & 7 Ιουλίου)
- * Tindersticks Μελαγχολικά βιολιά και η βαθύτατη, βελούδινη φωνή του δανδή Στούαρτ Στέιπλς θα αντηχήσουν κάτω από την Ακρόπολη καθώς ένα από τα πιο σημαντικά βρετανικά συγκροτήματα των 90s, οι Tindersticks από το Νότινχαμ, θα εμφανιστούν στο διασημότερο Ωδείο του κόσμου. (13 Ιουλίου)
- * H Εθνική Λυρική Σκηνή παρουσιάζει την Τραβιάτα του Τζουζέππε Βέρντι σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ρήγου και μουσική διεύθυνση Λουκά Καρυτινού. Στους βασικούς ρόλους: Λιζέτ Οροπέσα, Αλεξέι Ντόλγκοφ, Δημήτρης Πλατανιάς, Τάσης Χριστογιαννόπουλος. (27, 28, 30, 31 Ιουλίου)
Χαμός στην ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260*
(*Όπου όλες οι παραστάσεις θα έχουν υπέρτιτλους στα αγγλικά και στα ελληνικά για τους κωφούς)
- * Γιαννούλα η κουλουρού της Θεοδώρας Καπράλου σε σκηνοθεσία Γιώργου Παπαγεωργίου. Η πραγματική ιστορία της Γιαννούλας της κουλουρούς, που γεννήθηκε το 1868 στην Άνω Πόλη της Πάτρας, γίνεται παράσταση σε σκηνοθεσία του ευρηματικού σκηνοθέτη που αγαπάμε για το χιούμορ και την τρέλα με τα οποία μπολιάζει και το μεγαλύτερο δράμα. Η Γιαννούλα, ένα κορίτσι με ελαφρά νοητική στέηση που πουλούσε κουλούρια στους δρόμους της Πάτρας, έγινε περίγελος της τοπικής κοινωνίας και πρωταγωνίστρια σε φάρσες σε βάρος της που απέκτησαν διαστάσεις μαζικής διαπόμπευσης. Η παράσταση θα επιχειρήσει να ζωντανέψει αυτόν τον μύθο με όχημα την αφήγηση, μέσω των ηθοποιών, με ζωντανή μουσική επί σκηνής, σε πρωτότυπη σύνθεση Ματούλας Ζαμάνη, και ακολουθώντας τους «δρόμους» του πατρινού καρναβαλιού, καθώς η «Γιαννούλα η κουλουρού» αποτελεί μέχρι και σήμερα τη βάση ενός παραδοσιακού δρώμενου της πατρινής Αποκριάς. Παίζουν: Έλενα Τοπαλίδου, Μιχάλης Συριόπουλος, Κίμωνας Κουρής, Αθανασία Κουρκάκη (18 – 21 Ιουνίου)
- *Η ομάδα for Circus παρουσιάζει τις Μεταμορφώσεις του Οβίδιου σε σκηνοθεσία Ειρήνης Μακρής – Παύλου Παυλίδη Παίζουν (με αλφαβητική σειρά) Παναγιώτης Γαβρέλας, Βαλέρια Δημητριάδου, Δημήτρης Κίτσος, Μαρία-Ελισάβετ Κοτίνη, Χρύσα Κοτταράκου, Ειρήνη Μακρή, Νικόλας Παπαδομιχελάκης, Παύλος Παυλίδης, Νατάσα Ρουστάνη, Αθηνά Σακαλή, Σπύρος Χατζηαγγελάκης (30 Μαΐου – 2 Ιουνίου)
* Ο Κώστας Τσιούκας χορογραφεί τη Ζιζέλ. Η Ζιζέλ είναι μια όμορφη χωριατοπούλα με αδύναμη καρδιά, που ερωτεύεται τον ευγενή Άλμπρεχτ. Καθώς αισθάνεται ότι ο αγαπημένος της δεν ανταποκρίνεται, η καρδιά της την προδίδει και πεθαίνει. Στο νεκροταφείο όπου τη θάβουν, αναπαύονται και άλλες γυναίκες με ανεκπλήρωτες ή ατυχείς ιστορίες, γυναίκες που τη νύχτα γίνονται στοιχειά, σηκώνονται και χορεύουν, και όποιος ένοχος άντρας βρεθεί εκεί, τον σέρνουν να χορέψει μέχρι τελικής πτώσης. Όταν ο μετανιωμένος Άλμπρεχτ επισκέπτεται τον τάφο της Ζιζέλ, για να της πει ότι την αγαπά και να ζητήσει συγγνώμη, ενώ το πνεύμα της τον συγχωρεί, τον περικυκλώνουν τα στοιχειά με την αρχηγό τους, Μύρτα, και τον καταδικάζουν. Όμως η Ζιζέλ τον προστατεύει, χορεύει μαζί του ως το πρωί, ώσπου τα πνεύματα να επιστρέψουν στο σκοτάδι κι εκείνος να φύγει ασφαλής. Ο Τσιούκας φέρνει τη ρομαντική αυτή ιστορία στο σήμερα με επιρροές από την goth κουλτούρα, τη νεορομαντική μουσική, τους κλασικoύς ζωγράφους και μια παραληρηματική ποπ αισθητική. Ερμηνεύουν Λένα Μοσχά (Ζιζέλ), Λήδα Δάλλα (Μύρτα), Κώστας Τσιούκας (Άλμπρεχτ), Βίκυ Κυριακουλάκου (Μητέρα της Ζιζέλ), Larry Gus (Αφηγητής). Μουσικοί Larry Gus, Lowtronik, The Singing Head, Θοδωρής Καστέλης (5 – 6 Ιουνίου)
- * Η χορογράφος Νora Chipaumire παρουσιάζει την αυτοβιογραφική παράσταση #PUNK. Η Τσιπομίρ, που μεγάλωσε στη Ζιμπάουε στις δεκαετίες του’70 και του ’80, εμπνέεται από το προβοκατόρικο τραγούδι της Πάττι Σμιθ «Rock ‘n’ roll nigger» για να μιλήσει για έννοιες όπως η απελευθέρωση και η ανεξαρτησία, υιοθετώντας μια χαρακτηριστικά πανκ ματιά για την έννοια «μέλλον»: δεν υπάρχει μέλλον, το μέλλον ενυπάρχει στο παρόν. (30-31 Μαΐου & 1 Ιουνίου)
- * Η Susanne Kennedy σκηνοθετεί την παράσταση Αυτόχειρες παρθένοι βασισμένη στο μυθιστόρημα του Τζέφρυ Ευγενίδη. Η παράσταση, που αποτελεί συμπαραγωγή της Φόλκσμπυνε και της Münchner Kammerspiele, ακολουθεί τη δομή της Θιβιετιανής Βίβλου των Νεκρών και ενσωματώνει κείμενα του αμερικανού ψυχολόγου και γκουρού του LSD Τίμοθυ Λήρυ. (4-5 Ιουλίου)
-
Μέγαρο Μουσικής
- * Θέατρο του Ήλιου – Robert Lepage Kanata – Επεισόδιο 1ο – Η διαμάχη. Ένα ζευγάρι Γάλλων μετακομίζει στο Βανκούβερ. Η γυναίκα είναι ζωγράφος και γίνεται φίλη με μια αυτόχθονα που ζει σε μια φτωχογειτονιά της πόλης, αλλά κατόπιν δολοφονείται από έναν κατά συρροήν δολοφόνο. Το περιστατικό κινητοποιεί τη ζωγράφο, η οποία αποφασίζει να ζωγραφίσει και να εκθέσει πίνακες με πρόσωπα δολοφονημένων αυτόχθονων γυναικών για να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη.«Kanata» σημαίνει χωριό στη γλώσσα των Ιροκουά και κατέληξε να γίνει η επίσημη ονομασία του Καναδά. Για πρώτη φορά, στα 54 χρόνια ζωής του Θεάτρου του Ήλιου, η Αριάν Μνουσκίν παραδίδει τα ηνία του θρυλικού θιάσου σ’ έναν προσκεκλημένο σκηνοθέτη, τον Καναδό Ρομπέρ Λεπάζ, ο οποίος κατασκευάζει ένα ποιητικό, σκοτεινό και επικών διαστάσεων σύμπαν, ανατρέχοντας σε διακόσια χρόνια καναδικής ιστορίας, όπως φανερώνει άλλωστε και ο τίτλος της παράστασης. (12 – 16 Ιουλίου)
