Για τα οφίτσια και τις… καρέκλες

Σε ένα περιβάλλον που καθημερινά αλλάζει και νέες
ισορροπίες διαμορφώνονται σε όλα τα επίπεδα, εξαιρετικά μεγάλο είναι το
ενδιαφέρον που καταγράφεται από εμπλεκόμενους με τον έναν ή τον άλλο
τρόπο στα… κοινά, προκειμένου να καταλάβουν ένα «στασίδι» δίχως ακριβώς
και οι ίδιοι σε κάποιες των περιπτώσεων να γνωρίζουν στο τι αυτό
αντιστοιχεί.

Με δεδομένο ότι το προεκλογικό κλίμα με αφορμή
διαδικασίες ανάδειξης νέων συλλογικών οργάνων σε μία σειρά από φορείς
αρχίζει να θερμαίνεται και με επίσης δεδομένο ότι ακόμα και σήμερα οι
όποιες ισορροπίες ενδέχεται να διαμορφώσουν ένα πλαίσιο ικανό να
αναδείξει ή να προκρίνει υποψηφίους για μελλοντικές εκλογικές
αναμετρήσεις, τα πάντα μετρούν, εντυπώσεις και ουσία, σε μία αρένα έστω
και τοπική που ο καθένας θα μπορέσει να… υπολογίσει τις δυνάμεις του.

Κι αν οι εκλογικές αναμετρήσεις στο Επιμελητήριο ή
στον Δικηγορικό Σύλλογο αποτελούν απλά μία συζήτηση δίχως στην ουσία
πολλές προεκτάσεις στην ίδια την κοινωνία, είναι βέβαιο ότι οι
«μνηστήρες» άλλων οφίτσιων φλερτάρουν με έντονο τρόπο όλους εκείνους που
σήμερα διεκδικούν ρόλο στην επόμενη ημέρα, μιας και δεν πρέπει κανείς
να ξεχνάει ότι το 2018 εκ των πραγμάτων θα αποτελέσει μία προεκλογική κι
όπως όλα δείχνουν έντονα πολιτική χρονιά.

Σε θέση… μάχης λοιπόν, παλαιές και νέες δυνάμεις,
τοπικοί… παράγοντες και παραγοντίσκοι αναζητούν χώρο στην αφετηρία των
εξελίξεων δίχως οι περισσότεροι να έχουν αντιληφθεί ότι οι εξελίξεις
τους έχουν προ πολλού ξεπεράσει.

Κι επειδή ακόμα κι αν η μεγάλη πλειοψηφία των
πολιτών δεν ενδιαφέρεται για διάφορα εκλογομαγειρέματα ή για το ποιος θα
αναδειχθεί πρόεδρος μίας συγκεκριμένης κάστας επαγγελματιών, με
δυσπιστία και με πολύ επιφυλακτικότητα παρατηρεί τα όσα στην τοπική
σκηνή διαδραματίζονται.

Του Κώστα Β. Τσερεντζούλια