Η ομάδα του Ντόναλντ Τραμπ έχει εμμονή με τον αρχαίο Ελληνα ιστορικό.
Παρά το γεγονός ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος δε φημίζεται για την αγάπη του για το διάβασμα, στον Λευκό Οίκο πνέει ελληνικός άνεμος με τον Θουκυδίδη να μονοπωλεί το ενδιαφέρον.
Ολα ξεκίνησαν, σύμφωνα με το Politico, όταν ο ακαδημαϊκός από το Χάρβαρντ, Γκράχαμ Άλισον είχε μία ασυνήθιστη συνάντηση στο αρχηγείο Τραμπ.
Ο Γκράχαμ είναι ένας στοχαστής της εξωτερικής πολιτικής που είχε υπηρετήσει επί προεδρίας Ρίγκαν και Κλίντον. Στον Λευκό Οίκο βρέθηκε κατά τη διάρκεια επίσκεψης στο Συμβούλιο Ασφαλείας προκειμένου να αναλύσει στο επιτελείο Τραμπ το ζήτημα της αντιπαλότητας μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας.
Για να αναλυθεί το θέμα επιστράτευσε τον Θουκυδίδη. Ο 77χρονος ακαδημαϊκός, ο οποίος είναι συγγραφέας ενός βιβλίου που βασίζεται στα συγγράμματα του Θουκυδίδη αναφορικά με τον Πελοποννησιακό πόλεμο μεταξύ Αθήνας και Σπάρτης, αντιπαρέβαλε τον πόλεμο ΗΠΑ-Κίνας με εκείνον μεταξύ των δύο ελληνικών πόλεων. «Γιατί πολέμησαν; Αυτό που έκανε τον πόλεμο αναπόφευκτο ήταν η αύξηση της αθηναϊκής δύναμης και ο φόβος που προκάλεσε αυτό στη Σπάρτη» λέει χαρακτηριστικά.
Προειδοποίησε δε ότι ανάλογη δυναμική θα μπορούσε να προκαλέσει μεταξύ της αυξανόμενης αυτοκρατορίας του αιώνα, της Κίνας και των Ηνωμένων Πολιτειών ένα πόλεμο, που κανείς δε θέλει.
Ο Άλισον αποκαλεί το ενδεχόμενο αυτό «Παγίδα του Θουκυδίδη» και είναι ένα ερώτημα, το οποίο απασχολεί σημαντικές προσωπικότητες του επιτελείου Τραμπ, ιδιαίτερα με την άφιξη των Κινέζων αξιωματούχων στην Ουάσινγκτον, όπου ΗΠΑ και Πεκίνο αναζητούν «διάλογο διπλωματίας και ασφάλειας», προκειμένου να αποφευχθεί ενδεχόμενη σύγκρουση μεταξύ των δύο πιο ισχυρών εθνών του κόσμου.
Και μπορεί να ακούγεται περίεργο το γεγονός ότι ένας αρχαίος Έλληνας θα σκιάσει μια συνάντηση μεταξύ μιας ομάδας διπλωματών και στρατηγών από την Αμερική και την Ασία, αλλά ο Θουκυδίδης είναι ένας «ημίθεος» μεταξύ των θεωρητικών των διεθνών σχέσεων και των στρατιωτικών ιστορικών.
Αξιος σεβασμού για τον κομψό χειρισμό του χρονικού ενός από τους πιο πομπώδους πολέμους της παγκόσμιας ιστορίας, αλλά και για τις διαχρονικές του γνώσεις σχετικά με τη φύση της πολιτικής και του πολέμου.
Δεν είναι τυχαίο εξάλλου, που ο ιστορικός του Πανεπιστημίου του Γέιλ, Ντόναλντ Κάγκαν αναφέρεται στον Θουκυδίδη ως «πηγή σοφίας για την συμπεριφορά των ανθρωπίνων όντων, όταν υπόκεινται στις απίστευτες πιέσεις που επιβάλλει ο πόλεμος, η πανούκλα και οι εμφύλιες συρράξεις».
