Στις 12 Απριλίου του 1990, έξι άνδρες εισβάλουν στο Μουσείο της Κορίνθου, χτυπάνε τον νυχτοφύλακα και κλέβουν εκατοντάδες αρχαία αντικείμενα. Ήταν μια υπόθεση πρωτοφανής, μια κανονική «μεταφορά μουσείου» όπως την είχαν χαρακτηρίσει διευθυντικά στελέχη του Υπουργείου Πολιτισμού. Την ίδια περίοδο είχαν γίνει και άλλες κλοπές όπως από τα μουσεία Σικυώνος και Πάρου, σε μικρότερη όμως κλίμακα.
Για τον Γιώργο Τσούκαλη αυτή η υπόθεση ήταν ένα προσωπικό στοίχημα. Σε μια εποχή που δεν υπήρχε καταγραφή των αρχαίων σε καταλόγους, ούτε υπήρχε διαδίκτυο ώστε κάποιος συλλέκτης να ξέρει αν ένα αντικείμενο είναι κλεμμένο ή όχι, οι αρχαιοκάπηλοι μπορούσαν να προωθήσουν πιο εύκολα τη λεία τους στο εξωτερικό.
Την άνοιξη του 1993, φαίνεται το πρώτο φως στην υπόθεση.
Επιχειρείται να δημιουργηθεί ο πρώτος δίαυλος συνεννόησης με συνεργασία του τότε υπαρχηγού της ΕΛΑΣ Μιχάλη Νηστικάκη. Όλα φαίνονται να έχουν πάρει το δρόμο τους και τα αρχαία τον δρόμο της επιστροφής, ενώ το Υπουργείο Πολιτισμού φαίνεται διατεθειμένο να δώσει 500 εκατομμύρια δραχμές για την επιστροφή των αντικειμένων. Όλα ανατρέπονται όταν τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς, όταν ο Νηστικάκης κατηγορείται για συμμετοχή σε υπόθεση λαθροανασκαφικών αρχαίων αντικειμένων. Η ιστορία παίρνει πρωτοφανείς διαστάσεις, ο Νηστικάκης αθωώνεται στο δικαστήριο που ακολούθησε, αλλά τα αρχαία της Κορίνθου βρίσκονται στο σκοτάδι. Η πρώτη πράξη αποτυγχάνει παταγωδώς. Για τον Τσούκαλη είναι ξεκάθαρο ότι ολόκληρο το μουσείο θα πρέπει να ήταν κάπου καλά κρυμμένο. Κάποια εμπλοκή θα πρέπει να είχε παρουσιαστεί στην πώληση οπότε στόχος των αρχαιοκαπήλων ήταν πια να επιστρέψουν τα εκθέματα και να πάρουν τα «εύρετρα».
Μια πληροφορία οδηγεί τον Τσούκαλη σε κάποια αδέρφια ιδιοκτήτες ενός γυμναστηρίου στην λεωφόρο Βουλιαγμένης. Παρά τις παρακολουθήσεις, δε φαίνεται να υπάρχει σχέση. Οι έρευνες φαίνεται να είναι σε αδιέξοδο. Επτά χρόνια αργότερα, το 1997, η υπόθεση αναβιώνει όταν ο Τσούκαλης συναντά τυχαία στην Ευελπίδων τον Χρήστο Μαυρίκη, στο περιθώριο μιας άλλη δίκης για αρχαιοκαπηλία στην οποία ο ντετέκτιβ ήταν βασικός μάρτυρας. Ο Μαυρίκης γνωστός από την υπόθεση των υποκλοπών την περίοδο 1991-3, του εκμυστηρεύεται ότι έχουν έρθει σε επαφή μαζί του αυτοί που είχαν τα αρχαία της Κορίνθου.
Στον Τσούκαλη εξιστορεί ένα σενάριο που ποτέ δεν κατάλαβε αν είναι σωστό ή λάθος, ότι τον είχαν επιλέξει ως «εκλεκτό» προκειμένου να μεσολαβήσει ώστε τα αρχαία να επιστραφούν. Φυσικά, η ιστορία θα στοίχιζε 1,5 εκ.ευρώ, χρήματα διόλου ευκαταφρόνητα για το 1997.
Ο «άγνωστος Αμερικάνος» τον οποίο επικαλείται ο Μαυρίκης, είναι μέλος της ίδιας οικογένειας που παρακολουθούν από το 1993, της οικογένειας που έχει το γυμναστήριο στην Ηλιούπολη. Ο Τσούκαλης ζητά φωτογραφίες των αρχαίων αντικειμένων. Όταν παίρνει στα χέρια του τις πολαρόιντ βλέπει ότι είναι ίδιες με αυτές που είχε δει στα χέρια των πληροφοριοδοτών του Νηστικάκη. Τα αρχαία είναι φωτογραφημένα πάνω σε πολύχρωμα γλασέ χαρτιά, σε άριστη κατάσταση. Στο τμήμα αρχαιοκαπηλίας, ταυτοποιούν τις φωτογραφίες των αρχαίων.
Ο Μαυρίκης σε αυτή τη φάση, στην οποία αρχίζουν και τα μεγάλα προβλήματα συντονισμού, ζητά να δοθούν πρώτα τα χρήματα, ενώ αναφέρει αορίστως ότι τα αρχαία είναι στην Αμερική, οι κλέφτες μένουν ανένδοτοι και ζητούν ένα «χαρτί» για να βεβαιωθούν ότι το Υπουργείο συμφωνεί για το ποσό. Ο Τσούκαλης κάνει ένα εντελώς παρακινδυνευμένο ραντεβού στα τυφλά με τους κλέφτες, σε έναν απόμερο σκοτεινό δρόμο της Ηλιούπολης, με ένα έγγραφο που έγραφε ότι το υπουργείο ενέκρινε την εκταμίευση των χρημάτων. Οι αρχαιοκάπηλοι διατάζουν τον Τσούκαλη να βγάλει το χέρι του από το αυτοκίνητο χωρίς να γυρίσει να τους δει και να τους δείξει το χαρτί. Η επιχείρηση ανάγνωσης επιταχύνει τις διαδικασίες για την μεγάλη συναλλαγή. Στην ιστορία αυτή όλοι γνωρίζουν τους ενόχους αλλά κανείς δεν ανοίγει τα χαρτιά του στον άλλο. Ο Μαυρίκης όμως που θέλει να είναι πρόσωπο κλειδί έχει δικαστικές εκκρεμότητες και οδηγείται στα τέλη του 1998 στη φυλακή. Ο «αναγκαίος μεσάζων» αποφυλακίζεται το 1999 και από τότε χάνονται τα ίχνη του.
Μερικά χρόνια αργότερα, το 2004, θα κατέθετε ότι τα αρχαία υπήρχαν σε μια αποθήκη στο Μαΐάμι. Από τα κλεμμένα αρχαία αντικείμενα της Κορίνθου επέστρεψαν τα 276. Στους αποθηκευτικούς χώρους εντός των κιβωτίων βρέθηκαν τα 268, ενώ τρεις μαρμάρινες κεφαλές βρέθηκαν αργότερα. Σε προγενέστερο χρόνο, το FBI της περιοχής Μπρούκλιν- Κουίνς έχουν κατασχέσει ακόμα 5 αρχαία αντικείμενα. Τα αντικείμενα έφτασαν στην Αμερική από μεταφορική εταιρεία της οδού Αχαρνών. Οι δράστες της κλοπής συνελήφθησαν το 2000. Υποστήριξαν ότι τη ληστεία την είχε οργανώσει ένας θείος τους από την Αμερική ο οποίος είχε πεθάνει το 1996. Καταδικάστηκαν σε φυλάκιση 20 ετών και ο κύκλος έκλεισε εκεί. Τα αρχαία της Κορίνθου επέστρεψαν στο φυσικό τους χώρο. Για τον Γιώργο Τσούκαλη ήταν θέμα τιμής και αξιοπρέπειας.
Απο το βιβλίου του Γιώργου Τσούκαλη
lifo.gr
φάση, στην οποία αρχίζουν και τα μεγάλα προβλήματα συντονισμού, ζητά να
δοθούν πρώτα τα χρήματα, ενώ αναφέρει αορίστως ότι τα αρχαία είναι στην
Αμερική, οι κλέφτες μένουν ανένδοτοι και ζητούν ένα «χαρτί» για να
βεβαιωθούν ότι το Υπουργείο συμφωνεί για το ποσό. Ο Τσούκαλης κάνει ένα
εντελώς παρακινδυνευμένο ραντεβού στα τυφλά με τους κλέφτες, σε έναν
απόμερο σκοτεινό δρόμο της Ηλιούπολης, με ένα έγγραφο που έγραφε ότι το
υπουργείο ενέκρινε την εκταμίευση των χρημάτων. Οι αρχαιοκάπηλοι
διατάζουν τον Τσούκαλη να βγάλει το χέρι του από το αυτοκίνητο χωρίς να
γυρίσει να τους δει και να τους δείξει το χαρτί. Η επιχείρηση ανάγνωσης
επιταχύνει τις διαδικασίες για την μεγάλη συναλλαγή. Στην ιστορία αυτή
όλοι γνωρίζουν τους ενόχους αλλά κανείς δεν ανοίγει τα χαρτιά του στον
άλλο. Ο Μαυρίκης όμως που θέλει να είναι πρόσωπο κλειδί έχει δικαστικές
εκκρεμότητες και οδηγείται στα τέλη του 1998 στη φυλακή. Ο «αναγκαίος
μεσάζων» αποφυλακίζεται το 1999 και από τότε χάνονται τα ίχνη του.
Μερικά χρόνια αργότερα, το 2004, θα κατέθετε ότι τα αρχαία υπήρχαν σε
μια αποθήκη στο Μαΐάμι. Από τα κλεμμένα αρχαία αντικείμενα της Κορίνθου
επέστρεψαν τα 276. Στους αποθηκευτικούς χώρους εντός των κιβωτίων
βρέθηκαν τα 268, ενώ τρεις μαρμάρινες κεφαλές βρέθηκαν αργότερα. Σε
προγενέστερο χρόνο, το FBI της περιοχής Μπρούκλιν- Κουίνς έχουν
κατασχέσει ακόμα 5 αρχαία αντικείμενα. Τα αντικείμενα έφτασαν στην
Αμερική από μεταφορική εταιρεία της οδού Αχαρνών. Οι δράστες της κλοπής
συνελήφθησαν το 2000. Υποστήριξαν ότι τη ληστεία την είχε οργανώσει ένας
θείος τους από την Αμερική ο οποίος είχε πεθάνει το 1996.
Καταδικάστηκαν σε φυλάκιση 20 ετών και ο κύκλος έκλεισε εκεί. Τα αρχαία
της Κορίνθου επέστρεψαν στο φυσικό τους χώρο. Για τον Γιώργο Τσούκαλη
ήταν θέμα τιμής και αξιοπρέπειας. Πηγή: www.lifo.gr
φάση, στην οποία αρχίζουν και τα μεγάλα προβλήματα συντονισμού, ζητά να
δοθούν πρώτα τα χρήματα, ενώ αναφέρει αορίστως ότι τα αρχαία είναι στην
Αμερική, οι κλέφτες μένουν ανένδοτοι και ζητούν ένα «χαρτί» για να
βεβαιωθούν ότι το Υπουργείο συμφωνεί για το ποσό. Ο Τσούκαλης κάνει ένα
εντελώς παρακινδυνευμένο ραντεβού στα τυφλά με τους κλέφτες, σε έναν
απόμερο σκοτεινό δρόμο της Ηλιούπολης, με ένα έγγραφο που έγραφε ότι το
υπουργείο ενέκρινε την εκταμίευση των χρημάτων. Οι αρχαιοκάπηλοι
διατάζουν τον Τσούκαλη να βγάλει το χέρι του από το αυτοκίνητο χωρίς να
γυρίσει να τους δει και να τους δείξει το χαρτί. Η επιχείρηση ανάγνωσης
επιταχύνει τις διαδικασίες για την μεγάλη συναλλαγή. Στην ιστορία αυτή
όλοι γνωρίζουν τους ενόχους αλλά κανείς δεν ανοίγει τα χαρτιά του στον
άλλο. Ο Μαυρίκης όμως που θέλει να είναι πρόσωπο κλειδί έχει δικαστικές
εκκρεμότητες και οδηγείται στα τέλη του 1998 στη φυλακή. Ο «αναγκαίος
μεσάζων» αποφυλακίζεται το 1999 και από τότε χάνονται τα ίχνη του.
Μερικά χρόνια αργότερα, το 2004, θα κατέθετε ότι τα αρχαία υπήρχαν σε
μια αποθήκη στο Μαΐάμι. Από τα κλεμμένα αρχαία αντικείμενα της Κορίνθου
επέστρεψαν τα 276. Στους αποθηκευτικούς χώρους εντός των κιβωτίων
βρέθηκαν τα 268, ενώ τρεις μαρμάρινες κεφαλές βρέθηκαν αργότερα. Σε
προγενέστερο χρόνο, το FBI της περιοχής Μπρούκλιν- Κουίνς έχουν
κατασχέσει ακόμα 5 αρχαία αντικείμενα. Τα αντικείμενα έφτασαν στην
Αμερική από μεταφορική εταιρεία της οδού Αχαρνών. Οι δράστες της κλοπής
συνελήφθησαν το 2000. Υποστήριξαν ότι τη ληστεία την είχε οργανώσει ένας
θείος τους από την Αμερική ο οποίος είχε πεθάνει το 1996.
Καταδικάστηκαν σε φυλάκιση 20 ετών και ο κύκλος έκλεισε εκεί. Τα αρχαία
της Κορίνθου επέστρεψαν στο φυσικό τους χώρο. Για τον Γιώργο Τσούκαλη
ήταν θέμα τιμής και αξιοπρέπειας. Πηγή: www.lifo.gr