Το ξερίζωμα 200-300 αιωνόβιων ελαιοδέντρων στο Περιγιάλι, προκάλεσε ένα μικρό σεισμό στο Δήμο Κορινθίων. Yπήρξε μια δημοσιότητα στα ΜΜΕ με δηλώσεις δημοτικών συμβούλων, του πρώην δημάρχου Α.Πνευματικού και του Ν.Σταυρέλη.
Η απάντηση βέβαια της Δημοτικής αρχής, ακατανόητη, προβληματική.
Ειλικρινά, μόνο μεγάλο σκάνδαλο οικονομικό και ολίγον περιβαλλοντικό ήταν «το ξεπάστρεμα» του αιωνόβιου ελαιώνα; Στην εποχή του μεγάλου νομοθέτη Σόλωνα, η ελιά κατοχυρώθηκε νομικά, θεωρήθηκε ιερό δέντρο αλλά και σύμβολο ζωής, Σοφίας και Ευημερίας και απαγορεύτηκε η κοπή των ελαιόδεντρων.
Βέβαια αν οι αυτοδιοικητικοί μας είχαν καλύτερη σχέση με την ελληνική χλωρίδα, δεν θα είχαμε πόλεις ΦΟΙΝΙΚΟΠΛΗΚΤΕΣ.
Έγραψα σε ένα άλλο σημείωμα μου, ότι η Πελοπόννησος παράγει το 35% με 40% του ελληνικού ελαιολάδου και η Ελλάδα είναι ο τρίτος μεγαλύτερος παραγωγός ελαιολάδου παγκοσμίως και δεν υπάρχει μια σχολή ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΕΛΑΙΟΚΟΜΙΑΣ.
Η Ελλάδα έχει το πλεονέκτημα το 80% του ελαιολάδου της να είναι εξαιρετικά παρθένο, σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες που το ποσοστό αυτό κυμαίνεται στο 40% .
Οι Ιταλοί εκμεταλλευόμενοι τη διεθνή αναγνωρισιμότητα του ιταλικού ελαιολάδου, τα οργανωμένα δίκτυα προώθησης των επιχειρήσεων της, την ανύπαρκτη εθνική στρατηγική για αυτό το θείο δώρο της Ελληνικής γης, εισάγει χύμα ελαιόλαδο (κυρίως από Ισπανία και Ελλάδα) και το επανεξάγει τυποποιημένο.
Η υπεραξία τυποποίησης είναι της τάξης του 1,3 ευρώ στο λίτρο όπως καταδεικνύει μελέτη της Εθνικής Τράπεζας του 2015. Αν τώρα σκεφτούμε ότι το χύμα ελαιόλαδο πωλείται από την Ελλάδα και την Ισπανία στην Ιταλία σε τιμή κοντά στα 2,3 ευρώ, μπορεί να υπολογίσει κανείς τις απώλειες για το εθνικό εισόδημα.
Διάβασα πρόσφατα το report της πρεσβείας μας στη Γαλλία: οι Ελληνικές εξαγωγές εξαιρετικού παρθένου ελαιολάδου προς τη Γαλλία ανήλθαν σε μόλις 3,5 εκ. ευρώ σε αξία και 664 τόνους σε ποσότητα κατά το 2019, καταλαμβάνοντας μερίδιο μόλις 1,3% σε όρους αξίας και το 1,1% σε όρους ποσότητας επί των συνολικών εισαγωγών.
Είμαστε έκτοι μετά την Ισπανία, την Ιταλία, την Τυνησία, την Πορτογαλία και το Βέλγιο!!!!!!
Βεβαία δεν ξέρω αν αισθάνονται καλά οι γραφειοκράτες στην πρεσβεία μας, αν έχουν ίχνος εθνικής συνείδησης, αν τους τράβηξε το αυτί κάποιος από το κράτος των Αθηνών;
Μήπως είναι καιρός να βγουν απ΄ τα σαλόνια και να τρέχουν,μπας και κλείσουν καμία εμπορική συμφωνία;
Η επικαιρότητα της ευλογημένης Κορινθίας είχε βέβαια και αλλά γεγονότα.
Επίσκεψη κλιμακίου ΣΥΡΙΖΑ στο νομό ( Ανδρέας Ξανθός, Κώστας Αρβανίτης). Όλες οι επισκέψεις είναι βέβαια καλοδεχούμενες.
Ο λόγος τους, με όσα διάβασα και άκουσα, μετά τις επισκέψεις κυρίως με παραγωγικούς(πληττόμενους) φορείς, άψυχος, μονότονος και ξύλινος.
Eπίσκεψη του υπουργού γεωργίας στο Κιάτο και χάρηκα που τον άκουσα να μιλάει για την δύναμη των συνεταιρισμών (αρκεί να τα πιστεύει). Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες το μερίδιο αγοράς των συνεταιρισμών είναι πάνω από το 50%. Στην πατρίδα μας είναι κοντά στο 20%. Όσον αφορά την πολυνομία,στη χώρα μας τα τελευταία 104 χρόνια, ο νόμος για τους συνεταιρισμούς έχει αλλάξει επτά φορές και έχει υποστεί περίπου 950 τροποποιήσεις.
Άκουσα τους παραγωγούς, να λένε στον υπουργό, για την διάθεση των προϊόντων τους. Στην γειτονική μας Ιταλία, υπάρχει νόμος που τηρείται εδώ και 25 χρόνια. Στις αλυσίδες Σ/Μ, το 30% των προϊόντων στα ράφια τους(φρέσκα ή τυποποιημένα), είναι από παραγωγούς του νομού(νομών) και της περιφέρειας.
Άραγε πόσο δύσκολο είναι να εφαρμοσθεί και στην πατρίδα μας.
Γράφει ο Ντίνος Παπαντωνίου
