Τι νόημα έχουν οι προσωπικές αναφορές στην αυτοδιοίκηση;
Τι αξία έχει να ισοπεδώσεις κάποιον απλά για να τον καταστήσεις πιθανόν αναξιόπιστο;
Πολύ έγκαιρα είχα επισημάνει ότι οι δημοτικές εκλογές στην Κόρινθο, θα εξελιχθούν σε ανθρωποθυσία και ανθρωποφαγία και δυστυχώς όσο περνά ο καιρός, δικαιώνεται αυτή η σκέψη μου. Και επεκτάθηκε και σε άλλους δήμους αυτό το κακό φαινόμενο.
Πίσω απο τις βαρύγδουπες αναφορές και κακόηχες λέξεις που πάλι πιθανόν να εξυπηρετούν πρόσκαιρα, το κλίμα πόλωσης κρύβονται ηλικιωμένοι γονείς, μικρά παιδιά, παιδιά που πηγαίνουν σχολείο και διαβάζουν ή μαθαίνουν και πικραίνονται.
Η κατακρεούργηση κάποιου σε προσωπικό επίπεδο, δεν σημαίνει ταυτόχρονα ότι εσύ είσαι καλύτερος.
Εκτός αν θέλεις απλά να πείσεις ότι ο άλλος είναι χειρότερος απο σένα…
Και μίας και πιάσαμε αυτό το θέμα ας δούμε τι είναι στην ουσία μόρφωση:
Ένας άνθρωπος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μορφωμένος όταν έχει κατανόηση ενός ευρέος φάσματος γνωστικών αντικειμένων. Ένας άνθρωπος θα μπορούσε να είναι μορφωμένος, όχι μόνο όμως διότι γνωρίζει οικονομικά, ιστορία, φιλοσοφία ή φυσικές επιστήμες, αλλά επειδή μπορεί και χρησιμοποιεί αυτό το γνωστικό υπόβαθρο για να αναλύει τον κόσμο γύρω του, να ερμηνεύει συμπεριφορές και να μεταδίδει αυτό που εκείνος αντιλαμβάνεται με κάποια ικανή επιχειρηματολογία και λογική συνοχή στους γύρω του.
Θα λέγαμε επίσης ότι ένας μορφωμένος άνθρωπος έχει πάντα και την ικανότητα να επαναπροσδιορίζει τις αντιλήψεις του, να ενσωματώνει νέα γνώση και να αναθεωρεί την παλιά. Δε χρειάζεται επίσης να είναι αλάθητος ή παντογνώστης. Ένας μορφωμένος άνθρωπος θα μπορούσε να έχει εντελώς απάνθρωπες αντιλήψεις, να είναι δέσμιος προκαταλήψεων ή να είναι εγγενώς ένας «κακός» άνθρωπος. Η μόρφωση δεν έχει να κάνει με την ποιότητα του χαρακτήρα κάποιου. Κάποιος θα μπορούσε να είναι εριστικός και κακεντρεχής αλλά να είναι ταυτόχρονα άτομο υψηλής μόρφωσης.
Κλείνοντας, θα μπορούσαμε να αναφέρουμε ότι η μόρφωση είναι σε μεγάλο βαθμό αυτοδημιούργητη από το ίδιο το άτομο. Δηλαδή, αποτελεί σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα ατομικής προσπάθειας και ενασχόλησης του ατόμου με την αποκωδικοποίηση και σύνθεση της όλης γνώσης του. Είναι αυτό που «μένει» όταν απογυμνώσουμε κάποιον από τα τυπικά του προσόντα, από τη γνώση του.
-
Η αναφορά στην «έλλειψη παιδείας» ενός λαού ή προσώπου είναι παραπλανητική.
Πρώτον, ποια είναι τα κριτήρια με τα οποία κάνουμε μία τέτοια αξιολόγηση; Είναι προσωπικά ή αντικειμενικά; Αντικειμενικά ως προς τι ακριβώς; Υπάρχει κάτι τέτοιο; Στους ανθρώπους με ελλειμματική παιδεία συμπεριλαμβάνεται και ο ομιλών ή αφήνει βολικά τον εαυτό του απ’ έξω; Η επίκληση στην έλλειψη παιδείας ενός λαού είναι το παλιότερο κόλπο στα κατάστιχα των ρητορικών και σοφιστικών κόλπων. Αρχής γενομένης με έναν τέτοιον ισχυρισμό, οποιαδήποτε κρατική παρέμβαση θα μπορούσε να δικαιολογηθεί ώστε να «μπει ο λαός στον σωστό δρόμο». Οποιοδήποτε απολυταρχικό καθεστώς θα μπορούσε να βρει ηθικό πάτημα σε αυτόν. Είναι άκρως επικίνδυνη μία τέτοια άποψη.
- Μιχάλης Γκουντής
