Ο δήμαρχος της πόλης είναι ο άρχοντας της.
Ο πρώτος πολίτης με ότι αυτό συνεπάγεται.
Είναι αδιανόητο ο πρώτος πολίτης να εμπλέκεται σε καβγάδες και ξυλοδαρμούς δημόσια, όσο και αν προκληθεί ή όσο και αν προσβληθεί.
Πολύ περισσότερο δε, όταν ο ίδιος είναι ερειστικός και δείχνει να απολαμβάνει αυτόν τον δημόσιο διαπληκτισμό.
Ο Αλέξανδρος Πνευματικός, το τελευταίο διάστημα γίνεται συχνά πρωταγωνιστής τέτοιων επεισοδίων, που γίνονται σε δημόσιο χώρο με πολίτες ή ακόμα και παράγοντες.
Χθες βράδυ, πιθανόν να προκλήθηκε απο έναν άνθρωπο που όσοι τον ξέρουν είναι και ευγενής αλλά και πολύ πράος.
Ο άρχοντας της πόλης θα έπρεπε να φύγει, να μην δώσει συνέχεια ή να προσπαθήσει να εξηγήσει.
Αντ’ αυτού επιτέθηκε φραστικά με τρόπο ισοπεδωτικό και όλα τα άλλα ήταν φυσικό επακόλουθο.
Ασφαλώς και δεν έγινε καμία άνανδρη επίθεση στον δήμαρχο και ιδιαίτερα από γυναίκα.
Κάθε λογικός πολίτης, κάθε Κορίνθιος που τα προηγούμενα χρόνια, πίστεψε στον Αλέξανδρο Πνευματικό, μόνο θλίψη αισθάνεται για αυτό.
Στον δήμαρχο που μαζί με πολλούς συνεργάτες προσπάθησε και τα πρώτα 8 χρόνια το κατάφερε να κάνει σημαντικά πράγματα στην Κόρινθο είναι σίγουρο ότι αξίζει ένα καλύτερο πολιτικό τέλος…
Η εικόνα του δημάρχου, να πλακώνεται, να είναι τσαλακωμένος, σκονισμένος ή ακόμα και ματωμένος απο καβγάδες, δεν αρμόζει στον πρώτο πολίτη.
Δεν αρμόζει στον άνθρωπο που θα μπορούσε να μείνει στην ιστορία για τα έργα και τις ιδέες του, για την χρηστή διαχείριση.
Όπως δεν αρμόζει και η εικόνα του δημάρχου που προσπαθεί να ισοπεδώσει κάθε πρώην συνεργάτη του και να τον απαξιώσει ηθικά και κοινωνικά.
Ο Αλέξανδρος Πνευματικός, ίσως δεν το βλέπει αλλα ο ίδιος σβήνει κάθε μέρα, την υστεροφημία του.
Η κοινωνία έχει αλλάξει και πλέον δεν δείχνει ανοχές στον ίδιο. Το 2010 όταν η αντιπολίτευση είχε κάνει κεντρικό θέμα τον εκρηκτικό του χαρακτήρα, οι συνεργάτες του απαντούσαν πειστικά: “Δεν είναι καλός για γαμπρός αλλά είναι καλός για δήμαρχος”..
Μέχρι και το 2014 αυτό γινόταν αποδεκτό απο την κοινωνία αλλά πλέον σήμερα δεν γίνεται, γιατί όλα είναι διαφορετικά πλέον.
Ετσι όπως πάνε τα πράγματα, ο κόσμος θα ξεχάσει και το νερό και τις υποδομές και τα έργα του και θα μείνουν δυστυχώς, τα αυτόφωρα, οι ξυλοδαρμοί και οι τσαμπουκάδες.
Ακόμα και αν ήθελε να παρουσιαστεί ως θύμα αυτό δεν μπορεί να το καταφέρει.
Τον αδικεί όλο αυτό αλλά μάλλον δεν τον ενδιαφέρει.
Σίγουρα αξίζει ένα άλλο πολιτικό τέλος αλλα αυτό είναι στο χέρι του.
Μπορούσε να φύγει ως αναμορφωτής και θα του το έδινε ο κόσμος.
Δείχνει ότι έχει επιλέξει τον άλλο δρόμο, που σε κάθε νέο καβγά δείχνει πόσο αδιέξοδος είναι.
Για όσους αληθινά τον πίστεψαν και προσπάθησαν να τον προστατεύσουν αυτό προκαλεί μόνο πικρία.
Γ.Λ.
Street Life
