Σμήνος («Βροχή») μετεώρων ή διαττόντων αστέρων (κοινώς πεφτάστερα), που προσφέρουν ένα μοναδικό θέαμα στον παρατηρητή, όταν ο ουρανός είναι ξάστερος.
Οι Περσείδες συνιστούν υπολείμματα του περιοδικού κομήτη «Σουίφτ-Τατλ» («Swift-Tuttle») και εμφανίζονται κάθε χρόνο μεταξύ 22 Ιουλίου και 18 Αυγούστου, ενώ το μέγιστο της έντασής τους παρατηρείται στις 12 Αυγούστου. Το ακτινοβόλο σημείο τους είναι τοποθετημένο στον αστερισμό του Περσέα, εξ ου και η ονομασία τους «Περσείδες» (οι απόγονοι του Περσέα).
Ο πρώτος επιστήμονας που μελέτησε συστηματικά το φαινόμενο των Περσείδων ήταν ο Βέλγος αστρονόμος, μαθηματικός, στατιστικολόγος και κοινωνιολόγος Αντόλφ Κετελέ (1796-1874). Νωρίτερα έχουν υπάρξει αναφορές για τη μελέτη των Περσείδων σε κινέζικα χρονικά του 36 μ.Χ.
Στις χώρες της Δυτικής Χριστιανοσύνης το φαινόμενο ονομάζεται και «Δάκρυα του Αγίου Λαυρεντίου», καθώς στις 10 Αυγούστου τιμάται η μνήμη του μαρτυρίου του.