Streetlife

Η κόκα, τα πρότυπα και η υποκρισία…

Η εικόνα του Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα στο τέλος του ματς της
Αργεντινής με τη Νιγηρία, όταν χρειάστηκε βοήθεια για να περπατήσει δέκα
μέτρα, να σταθεί όρθιος και τελικά να κάτσει σε μια καρέκλα, δεν άρεσε
σε κανέναν.
Για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις, να διευκρινίσουμε κάτι:
Αναφερόμαστε μόνο στη συγκεκριμένη σκηνή και όχι στις χειρονομίες μετά
το 2-1. Στην Ελλάδα, άλλωστε, έχουμε δει πολύ χειρότερα πράγματα να
γίνονται ακόμη κι από παράγοντες ομάδων. Αστείες δηλώσεις, υποτιμητικά
σχόλια, βρισίδια, κατάρες, ειρωνίες με φράσεις… πεζοδρομίου -τι φράση
κι αυτή- αλλά δεν σοκαρίστηκε κανείς. Πάει πολύ, επομένως, να το παίξει
κάποιος σοκαρισμένος για τα «δάχτυλα του Θεού», όπως έγραψε σήμερα η
ιταλική Corriere dello Sport.

Ο Ντιέγκο είναι προφανές ότι είναι τίγκ
α στην κόκα από την
έναρξη του Μουντιάλ, αλλά αυτό είναι δικό του πρόβλημα. Δικό του και
μόνο. Κανενός άλλους. Ετσι επέλεξε να ζήσει και να πεθάνει και αυτό
είναι αναφαίρετο δικαίωμα του. Και αυτό το αναφαίρετο δικαίωμα, για να
ξέρουμε και τι λέμε, δεν μπορεί να του το… αφαιρέσει κανείς, παρά μόνο
ο επουράνιος Θεός. Υπάρχει βέβαια και η άποψη ότι είναι πρότυπο για τα
παιδιά και δεν μπορεί να ζει έτσι, αλλά αυτό δεν έχει απολύτως καμία
βάση, γιατί πολύ απλά κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να πει σε κανέναν πώς
θα ζήσει ή θα πεθάνει. Πρότυπα είναι και οι Rolling Stones για
παράδειγμα, οι οποίοι επίσης είναι μέσα στην κόκα επί δεκαετίες, αλλά δε
θυμόμαστε ποτέ να τους έκραξε κάποιος.
Και δεν είναι μόνο αυτοί.
Μπορούμε να αναφέρουμε 50 ονόματα ροκ τραγουδιστών που κάνουν χρήση
κοκαΐνης, όπως μπορούμε να αναφέρουμε και γνωστά ονόματα του ελληνικού
πεντα…γράμμου (άντρες ή γυναίκες), τα οποία όμως αποθεώνονται μονίμως.
Και καλά κάνουν και αποθεώνονται από όσους ακούν τέτοια «μουσική»,
διότι πολύ απλά μας απασχολεί το τι κάνουν στη δουλειά τους και όχι έξω
από αυτή. Και τέλος πάντων, για να το κλείνουμε αυτό το θέμα, αν ο
Παλλαντζάς ξυπνήσει αύριο και αποφασίσει ότι έχει για πρότυπο τον…
Κίμιχ, θα πρέπει ο Κίμιχ να ζει με βάση τα «θέλω» και τα «πιστεύω» του
Παλλαντζά; Εχουμε τρελαθεί εντελώς;

Αν θέλουμε να μιλήσουμε για πρότυπα, μπορούμε να σταθούμε στα δύο
μεγαλύτερα πρότυπα αυτής της εποχής. Το ένα από τα δύο, ο Λιονέλ Μέσι,
κατηγορήθηκε για φοροδιαφυγή και στο δικαστήριο για να γλιτώσει έδωσε
τον πατέρα του. Αυτό δεν είναι υπερβολικό ή φανταστικό, είναι γεγονός:
Εδωσε τον πατέρα του.
 Το άλλο μεγάλο πρότυπο, ο Κριστιάνο Ρονάλντο,
κατηγορήθηκε επίσης για φοροδιαφυγή και για να γλιτώσει τη φυλακή έκανε
συμβιβασμό με το ισπανικό κράτος και θα πληρώσει ένα υπέρογκο πρόστιμο,
όπως διαβάσαμε τις προηγούμενες μέρες. Τα δύο μεγαλύτερα πρότυπα της
εποχής μας, επομένως, κατηγορούνται για φοροδιαφυγή, κάτι το οποίο, αν
δεν κάνουμε λάθος, αποτελεί ποινικό αδίκημα. Κακούργημα, για την
ακρίβεια.
 Το γεγονός ότι φοροδιαφεύγουν ο Μέσι -ή μάλλον ο πατέρας του
Μέσι- και ο Κριστιάνο, σημαίνει ότι θα φοροδιαφεύγουν και όσοι τους
έχουν πρότυπο; Μάλλον όχι. Αρα, αν κάποιος πάρει κόκα επειδή παίρνει και
ο Μαραντόνα, το πρόβλημα είναι του οπαδού και όχι του προτύπου. Απλή
λογική είναι. Εκτός κι αν κάποιος πάει να αυτοκτονήσει επειδή
αυτοκτόνησε το πρότυπο του, άρα θα είναι φανερό ότι έχουμε να κάνουμε με
άτομο που είναι ούτως ή άλλως φευγάτο και κανένα πρότυπο δεν του
«δηλητηρίασε» το μυαλό ή την ψυχή.

Ολα αυτά, όμως, είναι το… παιδικό κομμάτι του θέματος. Είναι μια
«παιδική ανάλυση», η οποία βασικά χρησιμεύει σαν πρόλογος για να
φτάσουμε στο σημείο που θέλει ο τύπος που γράφει αυτό το κομμάτι. Και το
σημείο αυτό, είναι ο ελληνικός Τύπος και το πώς υποδέχθηκε την
συμπεριφορά του Μαραντόνα το βράδυ της Τρίτης.
Και ο τρόπος με τον οποίο
υποδέχθηκε αυτή τη συμπεριφορά, είναι πραγματικά παράδειγμα προς
αποφυγή. Σε αυτό, βέβαια, δεν φταίνε μόνο τα ΜΜΕ, αλλά και όσοι τα
στηρίζουν. Οι ακροατές, τηλεθεατές, αναγνώστες, ή αλλιώς οι πελάτες.
Αυτοί που στηρίζουν ένα σύστημα, το οποίο έχει παρεκλίνει της πορείας
του και δεν ξέρει πλέον τι να προβάλει και τι όχι. Δεν ξέρει τι είναι
είδηση και τι όχι. Το μόνο που ξέρει είναι ότι θέλει να πουλάει. Τι
πουλάει, βέβαια, περνάει σε δεύτερη μοίρα, από τη στιγμή που αυτό όντως
πουλάει.

Ζούμε πλέον στην εποχή που για τη δημοσιογραφία είναι είδηση -το
έχουμε ξαναγράψει δυστυχώς- το πότε ξύπνησε ο Μέσι, το πότε κοιμήθηκε ο
Κριστιάνο, το αν ξυρίστηκε ο Πίρλο, το αν αγόρασε νέο αυτοκίνητο ο
Νεϊμάρ, το αν έκανε νέο τατουάζ ο Ντιμπάλα, το αν άλλαξε το μαλλί του ο
Πογκμπά κλπ… Ανθρωποι που θεωρούν είδηση όλα αυτά και άνθρωποι που τα
διαβάζουν όλα αυτά και τα στηρίζουν, αποφάσισαν ότι δεν τους κάνει η
συμπεριφορά του Μαραντόνα. Γιατί; Αφού πουλάει. Αν τους ενοχλεί
πραγματικά, αν ειλικρινά νιώθουν αποστροφή, σοκ, αηδία, λύπη ή οτιδήποτε
άλλο αρνητικό, πολύ απλά, πάρα πολύ απλά, θα πρέπει να σταματήσουν να
αναπαράγουν ή να δημοσιεύουν οτιδήποτε έχει σχέση με τον Ντιέγκο σε αυτό
το Μουντιάλ.

Το πολύ-πολύ να χάσουν φύλλα, τηλεθέαση ή κλικ. Και τι έγινε; Και τι
έγινε; ΚΑΙ ΤΙ ΕΓΙΝΕ; Υποθέτουμε ότι τα συναισθήματα τους, η αγωνία τους
για να δώσουν σωστά πρότυπα στα μικρά παιδιά, η αισθητική τους, η
αξιοπρέπεια τους στο κάτω-κάτω, είναι πιο σημαντικά από την τηλεθέαση,
τα φύλλα και τα κλικ. Ετσι δεν είναι;
Οπότε τα πράγματα μπορούν να
απλοποιηθούν πάρα πολύ, γιατί είναι πολύ πιο απλά από ό,τι πιστεύουν. Ας
αποφασίσουν να θυμηθούν τη δουλειά τους, ας αποφασίσουν να βάλουν πάνω
από όλα το γράψιμο και όχι τις χαζομάρες που πουλάνε -το γιατί πουλάνε
θα πρέπει να προβληματίζει τους «πελάτες»- και ας μην προβάλουν απολύτως
τίποτα από όσα θα κάνει ο Αργεντίνος από εδώ και πέρα. Απολύτως τίποτα.
Κι ας χάσουν σε κλικ.
Θα έχουν κερδίσει το χειροκρότημα και τον σεβασμό
όσων μπορούν να σκεφτούν δυο πράγματα και δεν κάνουν ανανεώσεις συνεχώς
για να δουν τι ανέβασε στο Instagram ο ένας ή ο άλλος ποδοσφαιρικός
σταρ.Ο Ντιέγκο μέσα στην πτώση του, την παρακμή του, τη μαστούρα του,
την κατρακύλα του, τα χάλια του, την κατάντια του ή οτιδήποτε άλλο θέλει
ο καθένας, δίνει -χωρίς να το ξέρει- μια μεγάλη ευκαιρία στον ελληνικό
Τύπο: Να ξεστραβωθεί. Να ξεστραβωθεί και να αποφασίσει πλέον να προβάλει
μόνο όσα πραγματικά αξίζουν και όχι όσα πουλάνε.
Οσοι έχουν τα κότσια
να το κάνουν, μπορεί να χάσουν αρχικά σε πωλήσεις, αλλά θα κερδίσουν την
αναγνώριση και τον αληθινό σεβασμό όσων μπορούν να σκεφτούν δυο
πράγματα. Οσοι δεν τα έχουν αυτά τα κότσια, ας αφήσουν τα κηρύγματα και
ας προσεύχονται να είναι στο γήπεδο το Σάββατο ο Μαραντόνα, μπας και
έχουν κάτι να πουλήσουν…

Πηγή: gazzetta.gr

Exit mobile version