του Γιώργου Σαββίδη
Μεταφερόμαστε στην Κόρινθο κάπου στα 90’s για να νιώσουμε λίγη αγνή,
τίμια καλτίλα. Γήπεδο πιο ξερό και από τη Σαχάρα, ποδοσφαιρικός αγώνας
όπου παίχτες και διαιτητές φοράνε ρούχα που θα μπορούσαν να έχουν βγει
από τη γκαρνταρόμπα του Γιάννη Φλωρινιώτη και τα σύρματα(ούτε καν λόγος
για κάγκελα) στο ένα μέτρο από το γήπεδο. Το ματσάκι δεν λέει πολλά και
την περίσταση κλέβει ο θρυλικός Σούλης ο Κομμωτής(δες κάτω από το βίντεο
μερικά facts για τον Σούλη), ο οποίος τσιμπάει ένα μικρόφωνο και
αρχίζει να τραγουδάει ενώ το ματς διεξάγεται κανονικά. Ο κόσμος ξεχνάει
ότι παρακολουθεί αγώνα και αφήνεται στη μελωδική χροιά του Σούλη, ο
οποίος στο τέλος καταχειροκροτείται και ο λαός τον ανυψώνει στις πλάτες
του. Τι υπέροχες εποχές!
Και λίγα λόγια για τον Σούλη, όπως τα μεταφέρουμε αυτούσια από το σάιτ vapsomalliades.blogspot.gr :
«Ο Σούλης δεν είναι απλός κομμωτής· είναι θεσμός. Η φήμη του έχει
απλωθεί στα πέρατα του κόσμου, αφού πολλοί και πολλές καταφθάνουν ακόμη
και από το εξωτερικό προκειμένου να αφεθούν, για μερικά λεπτά, στα
μαγικά χέρια του λεπτεπίλεπτου κομμωτή. Ταυτοχρόνως, παραδίδει (δωρεάν)
μαθήματα στον υπουργό εσωτερικών Παυλόπουλο και τους διάφορους κολοκύθες
με πτυχία που τον πλαισιώνουν, αφού ο Σούλης, χωρίς πτυχία και χαρτιά,
κάνει πράξη την αποκέντρωση, ξεφεύγοντας από τις ατραπούς της
θεωρητικολογίας και της μπαρουφολογίας: παρά την πανεθνική και διεθνή
επιτυχία του στην τέχνη της κομμμωτικής, ο Σούλης δεν ενέδωσε στις
σειρήνες των Παρισίων, του Λονδίνου, της Νέας Υόρκης ή, έστω, της Αθήνας
βρε αδελφέ. Παραμένει στην, ταπεινή για τα δεδομένα του, εξωτική
Κόρινθο, όπου, με την ultra chic δουλειά του, παραδίδει μαθήματα υψηλής κομμωτικής.
Οι διάφοροι φλούφληδες και τα trendy κοριτσάκια πρωτεύουσας και συμπρωτεύουσας γνωρίζουν ως πρωτομάστορες της περιποίησης των μαλλιών – ή hair stylist, όπως λέγονται στην κωλομπαρίστικη, comme il faut,
σχετική ορολογία – άλλους «ψαλιδοχέρηδες»: Δουδέση, Χατζή και τα ρέστα…
Τύποι οι οποίοι, όμως, δεν πιάνουν μία μπροστά στον Σούλη, τον
επονομαζόμενο και «εθνικό» κομμωτή… Ο Σούλης έγινε ευρύτερα γνωστός στο
ελληνικό κοινό (γιατί στο διεθνές ήταν πιο μπροστά γνωστός) από τις
χαρακτηριστικές εμφανίσεις του στην υπέροχη trash εκπομπή
«Καρακορτάδα», πριν από πάρα πολλά χρόνια.
Ο ψαλιδοσπρώχτης Σούλης
έθελγε το τηλεοπτικό ακροατήριο με το μπρίο, το χιούμορ και τον
αυθορμητισμό του, αλλά, ταυτοχρόνως, και με την χαρακτηριστική του
βιρτουοζιτέ στο τραγούδι. Γιατί, πέρα από δεινός κουρεύς, ο κορίνθιος
αρτίστας υπήρξε και παραμένει ένας αισθαντικός τραγουδιστής.
Αρκετοί
θυμούνται, ακόμη και σήμερα, τον Σούλη να τραγουδά, γιομάτος (όπως θα
έλεγε κι ο «δάσκαλος» Γρηγόρης Μιχαλόπουλος) πάθος για τον ανδρικό
έρωτα: «ήρθε νύχτα ο καλός μου, μεσ’ το μαξιλάρι μου, κι όλους πια θα τους ξυπνήσω, μεγάλη η χάρη μου»…
Το τραγούδι του Σούλη του κομμωτή έμοιαζε με λυγμό, αφού έβγαζε
προσωπικά βιώματα. Είχε πολλούς θαυμαστές ο Σούλης, που ρίχνονταν στη
φωτιά για πάρτη του. Και αυτός δεν τους άφηνε παραπονεμένους. Ο Θεός
Έρως σημάδευε, με την επιβλητική παρουσία του, αυτές τις συγκινητικές
και ανιδιοτελείς, μεταξύ ανδρών, σχέσεις. Το «χέρι σαν πούπουλο» (έτσι
είναι πια γνωστό) του Σούλη είχαν την τιμή να γευτούν διάφοροι επώνυμοι.
Παρακάμπτοντας τις προερχόμενες εκ της αλλοδαπής παρουσίες (τις οποίες
το αυτιστικό, αυτοαναφορικό και απίστευτα επαρχιώτικο ελληνικό κοινό –
δηλαδή εμείς – προδήλως αγνοεί) θα περιοριστούμε στις ημεδαπές, τις
οποίες έχει τιμήσει ο Σούλης με την φροντίδα του: Ελένη Φιλίνη, Ζωζώ
Σαπουντζάκη, Στάθης Ψάλτης, Γιώργος Σταυρόπουλος («Mr Εθνικά
Μπούτια»), Πητ Παπαδάκος και αναρίθμητες άλλες αντίστοιχης ποιότητος
και αξίας (ενώ κάτι έχει ακουστεί, αλλά ακόμη δεν έχει διασταυρωθεί, για
τον βαρύγδουπο κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της ΝΔ, Πάνο Παναγιωτόπουλο…).
Χαρακτηριστικό του Σούλη του Εθνικού κομμωτή, ότι δεν περιποιείται,
κουρεύει, χτενίζει και βάφει μόνο την κόμη κυρίων και κυριών, αλλά ότι
τα βάφει κι ο ίδιος! Βάφει μαλλιά και γένια σε ένα έντονο, πένθιμο
μαύρο, ενώ φέρεται να βάφει, στην ίδια κατάμαυρη απόχρωση, και τις
βλεφαρίδες! Ο Σούλης, ο εθνικός κομμωτής της Κορίνθου, είναι θεσμός –
πάει και τελείωσε… Σούλη, αγαπημένε βαψομαλλιά, σε λατρεύουμε!»